-
دوره اولیه مکانیکی (قبل از دهه 1930): در ابتدا، کنترل و پوزیشن دیگهای شیرآلات با استفاده از سیستمهای مکانیکی مانند دندهها و کام در تجهیزات صنعتی انجام میشد. این سیستمها به نسبت ساده بودند و در مواردی کمپلکس تر مثل سیستمهای تولید برق و گاز کارآمد نبودند.
-
پیشرفت به پوزیشنرهای الکترونیکی (دهه 1930 تا 1960): در دهههای اولیه قرن بیستم، پوزیشنرهای الکترونیکی به تدریج به وجود آمدند. این پوزیشنرها از مفاهیم الکترونیکی پیشرفتهتری استفاده کردند و قادر به کنترل دقیقتر جریان سیالات و موقعیت دیگهای شیرآلات بودند. در این دوره، تکنولوژی الکترونیک بهبودات مهمی را در کنترل و اتوماسیون صنعتی ایجاد کرد.
-
استفاده از میکروپروسسورها (دهه 1970): دهه 1970 با ظهور میکروپروسسورها، پوزیشنرها بهبودات بزرگی را تجربه کردند. این میکروپروسسورها به اندازه کمتری انرژی مصرفی و دقت بیشتری را فراهم میآوردند. همچنین، امکانات دیجیتال برای کنترل و تنظیم بهتر اضافه شد.
-
پیشرفت به پوزیشنرهای دیجیتال (دهه 1980 تا 2000): در دهههای 1980 و 1990، پوزیشنرهای دیجیتال با استفاده از تکنولوژیهای دیجیتال پیشرفتهتر شدند. این پوزیشنرها دارای دقت بسیار بالا و قابلیت ارتباط با سیستمهای کنترلی دیگر بودند. تواناییهای ارتباطی بیشتری از جمله اتصال به شبکههای صنعتی (مانند Fieldbus) و ارتباطات از راه دور به آنها اضافه شد.
-
پوزیشنرهای امروزی (از سال 2000 به بعد): در دهههای اخیر، پوزیشنرها با پیشرفت فناوری میکروکنترلرها، ارتباطات اینترنت اشیاء (IoT)، و تجهیزات هوش مصنوعی (AI) به کنترل دقیقتر و اتصال به شبکههای صنعتی از راه دور تبدیل شدهاند. این پوزیشنرها در ایمنی، بهرهوری و قابلیتهای تعمیر و نگهداری بهبود بزرگی ایجاد کردهاند.
بهطور خلاصه، تکامل پوزیشنرها در صنعت کنترل و اتوماسیون صنعتی نشاندهنده تغییرات چشمگیر در تکنولوژی و افزایش بهرهوری فرآیندهای صنعتی است. این پوزیشنرها نقش مهمی در کنترل دقیق جریان سیالات و موقعیت شیرآلات ایفا میکنند و از اهمیت بسزایی در بهرهوری و ایمنی صنایع مختلف برخوردارند.